Yazmak mesele değil de , Memleketin içinde bulunduğu durumdan bahsetmekten ben bıktım. Anlattıkça düzelmiyor , susmakta fayda etmiyor. Şaştık kaldık ! Bugün 10 Kasım ; Mustafa Kemal ATATÜRK ne kadar büyük bir insandı diye başlasam kitap çıkar ortalığa. Fakat bilen ve seven okumuyor …. Sevmeyende düşman olmuş , okumuyor. Takdir eden zaten merak etmiş öğrenmiş hayatını. “Dış güçler“ silahla topla tüfekle saldırmış , hepsini de yenmiş büyük lider. Sıfırdan bir ülke kurmuş her anlamda. Sevmeyene bunu zorla anlatamayız. Köşe yazıyorum neticede. Doktor olsam , ilaç yazsam hastanın nasıl kullanacağı bellidir. İğne ise kalçaya yaparsın , olmadı damardan verirsin veya ağızdan alınır kolay yoldan . Birde ateş düşürmek için fitil vardır , onunda nereden sokulacağı bellidir. Şimdi ben köşeyi yazınca , okuyucuya gözden gireceğim başka yolu yok. Onun içinde okuması lazım. Okuyan insan zaten biliyor gerçekleri. Bizim derdimiz okumayanlarla. Ne demişti büyük lider ; “Beni görmek demek mutlaka yüzümü görmek değildir. Benim fikirlerimi, benim duygularımı anlıyorsanız ve hissediyorsanız bu kafidir.” Atam her şey tamam da , fikirlerini duygularını anladıkça daha da zorumuza gidiyor içine düştüğümüz durum. Memlekette at izi it izine karıştı. Tamam Atatürk’ün fikirlerini anladıkta, anlayınca ne yapacağımıza karar veremedim. Yazsan olmuyor. Dursan olmuyor. Ekonomi diye bir şey kalmamış, İnsanlar yarın eve nasıl ekmek alırım diye düşünüyor, Ev kiraları asgari ücretin yarısı kadar, Suriyeli İranlı Afgan işgaline uğramış, yine geldi 10 Kasım ! Akşam ne yediğini unutuyor insan , bu kafayla 10 Kasım'ı da 9 Kasım'da ancak hatırlıyoruz. Ömrünü bu memlekete harcamış Mustafa Kemal Atatürk kendi Memleketinde doğru düzgün anılmıyor. Her şeye hafta yaptık , fakat Atatürk “dolu “ bir haftamız bile yok . Ey Atatürk... 10 Kasım'da senin özleminle yas tutacağımız durum da kalmadı bizde... Senin eserlerine ve hatıralarına yapılan her türlü saldırılarda sessiz kalıp , neyin yasını tutacağım ben ? Neler neler dediler de , bir meydana inemedi bu halk. İsyan etsin demiyorum , sivil toplum kuruluşları partiler filan bir izinli miting düzenleyip sesleri kısılana kadar bağıramadılar. Sana neredeyse küfür edenleri başkanlar filan, hasta yatağında ziyaret edip , elleri ile gömdüler. Durum o eski durum değil anlayacağın. Bayrağımı asarım, selamlarım saygıyla... Benim yapacağım başka bir şey kalmadı. Yazarım dilim döndüğünce... Bu millet ayıkıncaya kadar...